OBIEKTY SAKRALNE

Kaplica jest pod wezwaniem Matki Bożej Królowej Polski. Budynek, w którym znajduje się obecnie Kaplica został wybudowany z drewna w latach 60 – tych. Do roku 2000 mieściła się w nim Szkoła Podstawowa, jednak po likwidacji placówki budynek był niezagospodarowany. W roku 2005 gmina zamierzała go sprzedać, jednak większość mieszkańców sprzeciwiła się tej decyzji. Pani wójt Wiesława Sieńkowska i mieszkańcy Kraczewa podjęli decyzję o przekształceniu budynku na Kaplicę. Dzięki dobrej woli Pani wójt pomieszczenie zostało wyremontowane na koszt gminy.
W październiku 2006 roku nastąpiło uroczyste otwarcie i poświęcenie nowej Kaplicy przez Proboszcza parafii Wożuczyn ks. kan. Jerzego Dziewulskiego. Dzięki życzliwości i ofiarności mieszkańców kaplica nabierała blasku. Pani A. Barczyńska podarowała drewniany Krzyż z wizerunkiem z okresu wojennego, znajdujący się obecnie w ołtarzu głównym. Pan Andrzej Sendecki i Pani Marianna Wiatrzyk ufundowali stacje Drogi Krzyżowej. Pan Sendecki wykonał podstawę do Mszału oraz duży Krzyż, na którym umieszczono mniejszy Krzyż pochodzący z okresu wojennego.

W latach 1987-1988 zbudowano kościół filialny p.w. Św. Antoniego Padewskiego w Siemierzu. 12 arowy plac pod budowę ofiarowali mieszkańcy Siemierza. Plan kaplicy z punktem katechetycznym wykonał mgr inż. arch. Czesław Kostykiewiecz oraz inż. Stanisław Krawczyk jako konstruktor. Roboty murarskie wykonali Stanisław Gil i Florian Kramarczuk z Siemierza przy pomocy mieszkańców wsi. 18.X.1987 r. wmurowano akt erekcyjny. Poświęcenia murów budowanej kaplicy i wmurowania aktu erekcyjnego dokonali księża rodacy z Siemierza: Ojciec Konstanty Ponurek – franciszkanin z Niepokalanowa oraz neoprezbiter ks. Julian Brzezicki – wikariusz w Turobinie.

W niedzielę 12.VI.1988 r. odbył się pierwszy odpust ku czi św. Antoniego. 11.XII.1988 r. w kaplicy odbyła się prymicja ks. Ireneusza Dziedzica. 28.V.1989 r. kaplicę odwiedził w czasie wizytacji bp Ryszard Karpiński.

W 1989 r. zawieszono piękny Krzyż wyrzeźbiony przez miejscowego artystę Czesława Urbana.

Ołtarz i ambonkę zrobił Henryk Gargol.

W 1991 r. artystka malarka Maria Urban – Myszkowska, rodaczka z Siemierza, ofiarowała Obraz Matki Bożej Częstochowskiej.

Na zakończenie Misji, które trwały w dniach 3-10.V.1992 r. mieszkańcy Siemierza na placu przed kaplicą postawili Krzyż Misyjny.

W dzień odpustu 1992 r. został poświęcony nowy Obraz św. Antoniego, który wyrzeźbił Czesław Urban, a ramy wykonał Henryk Gargol. Sukienki z blachy miedzianej zostały wzięte z Obrazu św. Antoniego z kościoła parafialnego.

16.V.1993 r. kaplicę w Siemierzu nawiedził ks. Wiktor Guz – były proboszcz parafii Wożuczyn, w 30 rocznicę opuszczenia parafii.

23.IV.1995 r. kaplicę poświęcił biskup diecezjalny prof. Jan Śrutwa, w czasie wizytacji kanonicznej parafii.

18.VI.1995 r. ks. Dziekan Hermenegild Frąkała poświęcił Ołtarz główny.

9.X.1999 r. bp Jan Śrutwa w czasie wizytacji parafii poświęcił dzwonnicę oraz dzwon nadając mu imię Antoni. Dzwonnicę wybudowali mieszkańcy Siemierza w 1997 r. i zakupili dzwon (150 kg wagi) wykonany przez firmę Felczyńskich w Przemyślu.

15.VIII.2005 r. na zewnętrznej ścianie kościoła wmurowano tablicę upamiętniającą nazwiska osób zabranych z placu mieszkańców Siemierza i zamordowanych w czasie okupacji niemieckiej.

Kaplica w Siemnicach powstała w 1994 roku. Było to wielkie wydarzenie dla mieszkańców Siemnic, gdyż od dawna marzyli o swojej kaplicy. W 1994 roku przebudowali stary podworski magazyn zbożowy na kaplicę Pod Wezwaniem Matki Boskiej Siewnej. Dawny magazyn należał do Zofii i Tadeusza Holzerów, którzy obok mieli dwór zwany „Różanówką”. Dwór już od dawna nie istnieje, zachował się tylko ten magazyn, który został zmodernizowany. Rozebrano stare podłogi i urządzenia, dobudowano zakrystię, ołtarz główny i dzwonnicę, ułożono nowe podłogi, tynki, ściany obite zostały boazerią z drzewa jesionowego, sufit również został ozdobiony drewnem. Zakupiono żyrandol, obrazy, stoły, ławki, szafy na przechowywanie komży, tabernakulum i przedmioty liturgiczne. Postawiono również nowy ołtarz z drewna. Na zewnątrz zrobiono oblamówkę budynku cegłą czerwoną, wstawiono nowe okna i drzwi, zmieniono dach, który pokryty został blachą.
Większość prac przy kaplicy wykonał komitet budowy w skład którego wchodzili: Kazimierz Seń, Jan Nowosad, Romańczuk Helena, Elżbieta Romańczuk, Józef Piłat i inni mieszkańcy, bowiem od dawna słyną oni na całą okolicę ze swej solidarności. Duże zasługi w budowę kaplicy włożył ks. Jerzy Dziewulski. Pieniądze na budowę i wyposażenie zebrano w trakcie kolędowania, oraz z dobrowolnych składek mieszkańców, do składek przyczyniła się również Parafia Wożuczyn. Kaplicę zaprojektował Józef Stręciwilk z Zamościa. Ołtarz główny robił Henryk Gargol z Cukrowni Wożuczyn. Ławki kupiono już gotowe. Sukienki, które znajdują się na obrazie głównym ofiarowane zostały z kościoła parafialnego z Wożuczyna. We wnętrzu znajduje się m.in. portret ks. Błażeja Nowosada, który jest męczennikiem II wojny światowej. W 1999 roku kaplica została wyświęcona przez bp. Jana Śrutwę. Obecnie w każdą niedzielę odbywa się msza święta. Spod kaplicy rozciąga się piękny widok na całą okolicę. Obok kaplicy znajdują się budynki dawnej PRL-owskiej spółdzielni produkcyjnej.

Warto wspomnieć, że w centrum wsi stoi metalowy krzyż. Postawiono go w miejscu, gdzie kiedyś stała cerkiew. Z miejscem tym związana jest stara legenda. W XIV wieku jechał przez Siemnice z Bełżca na Ukrainę książę Władysław Opolczyk ze swoją drużyną i z Obrazem Matki Boskiej. Jeden z odpoczynków, jak głosi legenda, wypadł im akurat w Siemnicach, które wówczas porastała wielka dębowa puszcza.
Rycerze i książę byli zmęczeni, więc postanowili powiesić obraz na ogromnym dębie. Po odpoczynku wzięli obraz i ruszyli w dalsza drogę. Po kilku dniach od ich odjazdu, na dębie ukazało się oblicze Matki Boskiej. Mieszkańcy uznali to za cud. Powiesili na dębie kopię obrazu, do której zaczęły ściągać pielgrzymki. Właściciel Siemnic kazał wybudować obok dębu cerkiew. W XIX wieku dąb został wywrócony przez burzę a cerkiew podupadła. Nie wiadomo gdzie podział się obraz, ale legenda przetrwała a krzyż ją przypomina.

Zrąb dębu w Siemnicach, w którym przed laty była odprawiana msza święta. Obraz namalowany z natury w 1864 roku.